zittend in de tuin, wachtend op zijn komst
gitaar op schoot, vol verwachting
de Ford Taunus rijdt de straat in, hij stopt en ik begin

aan zijn hand naar binnen
eigenlijk mocht ik niet komen
maar ik was meer dan zij want ik was met hem

te lang uitgesteld en alles moet dus nu
ik de stress, jij een helpende hand
jij de structuur, ik een voldoende

samen in een wereld met dikke onwrikbare muren
muren gebouwd met modder die lang is omwoeld
niet mijn modder, wel mijn muren

in mijn eigen modder
ploeterend mijn eigen wereld bouwen
mijn eigen muren, los van die van jou

bouwen, breken, afbreken en weer van voren
ogen op de grond
niet omkijken of stilstaan, maar door

vanaf een berg kijkend naar onze werelden
overeenkomsten in fundament maar verschil in decoratie
met naast me een enorme leegte

We hebben nieuwe buren
Ze wonen er al even
Graag mag ik even gluren
Naar wat ze daar beleven

U denkt misschien dat past je niet
Dat kun je toch niet maken
Maar ach ik doe ze geen verdriet
Bemoei me niet met hun zaken

Het zijn echt vrije vogels
Een met de natuur
Schijt aan normen en moraal
Ze gaan voor ‘t avontuur

Sinds kort is mijn plezier voorbij
Nee, ik word nergens van beticht
Maar ik voel ik me toch wel wat onvrij
En houd de gordijnen dicht

Zij zijn de lente aan het vieren
En doen dat zonder schroom
Voortdurend zitten die duivendieren
te copuleren in mijn boom.

In mijn tuin op dit moment
Dus 100 procent sensatie
En voor een heel klein procent
Bieden ze wat inspiratie.